Dihet se lumturia është parajsa e ëndrrave të çdo njeriu e që kërkohet prej të gjithë njerëzve. Lind pyetja: Ku është lumturia?
Po a janë fëmijët lumturia e vërtetë e njeriut? Faktikisht, fëmijët janë lulja e jetës dhe zbukurimet e saj, po ashtu janë filizat e së ardhmes. Dashuria ndaj tyre është instinkt në brendësinë e njeriut. Ndërsa në suren Kehf, në ajetin 46, Allahu thotë: “Pasuria dhe fëmijët janë stoli e jetës së kësaj bote, por veprat e mira, që mbeten përherë, janë më të mira te Zoti yt sa i përket shpërblimit dhe, janë më të mira sa i përket shpresës (për shpëtim)”. Por ndodh edhe e kundërta. Sa fëmijë ka që u kanë shkaktuar mjerime prindërve të tyre dhe sa të tjerë ua kanë shpërblyer prindërve me mosbindje ndaj tyre dhe me mohimin e të gjithë atyre të mirave, që u kanë siguruar gjatë jetës së tyre?! Sa prindër ka që vriten nga fëmijët e tyre për t’ua marrë sa më shpejt pasurinë e tyre?! Edhe ne vetë po shohim përditë se sa të lodhur e të pakënaqur janë ata njerëz që të vetmin synim të tyre kanë mbledhjen e pasurisë. Profeti a.s. thotë: “Po të kishte biri i Ademit (njeriu) dy lugina me flori, do të lakmonte që të kishte edhe një tretë.” Pra këtu konkludohet se fëmija nuk është lumturia e vërtetë e kësaj bote, por vetëm një element i kësaj lumturie dhe jo elementi kryesor.
A është shkenca moderne lumturia e vërtetë? A ka mundësi që shkenca moderne të realizojë lumturinë e vërtetë për njeriun? Përgjigjen do ta marrim nga fjalët e personaliteteve të dijes. Filozofi materialist anglez Bertrant Rasëll, pranon se, njeriu, në luftën e vet me natyrën, ka fituar me anë të shkencës, ndërsa me luftën e tij me vetveten, nuk i ka vlejtur shkenca. Ai pohon se feja akoma vazhdon të jetë kalorësi i vërtetë i kësaj fushe, sundimtare e botës së brendshme të njeriut.
Le të marrim një shembull tjetër. Psikologu amerikan, doktor Link, thotë: “Ne nuk mund të arrijmë një zgjidhje të shërueshme për probleme të thella të jetës dhe nuk kemi për të arritur l
